Silhouette

Silhouette (z ang. sylwetki) to nic innego jak wycięte z kilkumilimetrowej, stalowej blachy sylwetki zwierząt: kurczak, dzik, indyk i muflon, ustawione na podwyższeniu (półce), na określonych odległościach.

Jedynym zadaniem strzelca jest trafić jednym strzałem każdą sylwetkę strącając ją z półki. Do każdej sylwetki możemy oddać tylko jeden strzał w określonym czasie. Ważnym elementem tej zabawy jest fakt, że wymuszoną postawą strzelecką jest postawa stojąca.

Nauczenie się zasad tej dyscypliny nie stanowi żadnego problemu, jednak zostanie w niej mistrzem to już zupełnie inna sprawa.

Korzenie powstania „silhouette” sięgają początku XX wieku i są kojarzone z meksykańskim rewolucjonistą – generałem Francesco „Pancho” Villa. Był on dowódcą oddziałów plądrujących południowe stany USA. Mówi się, że po jednym z takich wypadów, chcąc podnieść morale swoich podwładnych, ogłosił konkurs na najlepszego strzelca, określając jednocześnie pierwsze zasady strzelania do „sylwetek”. Rywalizacja była na tyle pasjonująca, że takie konkursy strzeleckie spopularyzowały się na całym Dzikim Zachodzie.

W 20 lat później bardzo częste były konkursy strzeleckie, w których strzelało się nie do martwych celów, lecz do żywych kurcząt na odległość 100m. Ciekawostką było to, że na takie odległości strzelano z pistoletów i do dnia dzisiejszego konkurencję rozgrywa się także z broni krótkiej. W drodze ewolucji tych konkursów dodawano następne cele na coraz odleglejszych dystansach. Kolejnymi celami stały się indyki, gołębie i na końcu muflony. Odległości stosowano odpowiednie do rodzaju broni, z jakiej strzelano. Strzelcy używający karabinów dużego kalibru, najodleglejszy cel – owcę/muflona ustawiali na dystansie 500m. W 1948 roku, w Meksyku, po raz pierwszy wykorzystano metalowe figurki zwierząt, by już w 1952 r. rozegrać pierwsze narodowe mistrzostwa Silhouette. Od tego czasu rozpoczęto rozgrywanie regularnych zawodów. Początkowo strzelano z karabinów dużego kalibru, jednak z upływem czasu rozpoczęto rozgrywanie zawodów wykorzystując każdą dostępną broń i odpowiednio do możliwości dostosowywano wielkość figurek i ich odległość od strzelca. W ten sposób w 1987 roku, przy międzynarodowych ustaleniach nowych kategorii, również wiatrówkowicze doczekali się przepisów dostosowanych do możliwości karabinków i pistoletów pneumatycznych.

Obowiązujące przepisy Silhouette dla pistoletów i karabinków pneumatycznych.
Figurki zwierząt na torze są ustawiane na specjalnych półkach (stojakach) w następujących odległościach:

Dla karabinków: kurczak - 18m, dzik - 25m, indyk - 32m, muflon - 39m.
Dla pistoletów: kurczak - 9m , dzik - 12m , indyk - 15m, muflon - 18m.

Wielkość (wysokość) sylwetek:

• kurczak - 30mm
• dzik - 38mm
• indyk - 60mm
• muflon - 70mm

Jeden tor składa się z 4 linii (półek) po 5 jednakowych figurek (sylwetek) w każdej, a zawody składają się z dwóch serii po 20 strzałów. Zawodnicy strzelają z klasycznej postawy stojącej bez podpórek.

Najpierw strzelają jedną serię dwudziestu strzałów według kolejności wyłonionej w losowaniu. Drugą serię strzelań rozpoczyna zawodnik, który w pierwszej serii uzyskał najniższy wynik i tak kolejno, aż do tych z najwyższymi wynikami. Czas na strzelenie jednej, dwudziesto-strzałowej serii, to 10 minut. Czas zaczyna być liczony po załadowaniu pierwszego śrutu do karabinka (pistoletu) i po wydaniu przez sędziego komendy do rozpoczęcia strzelania.

Czas nie jest zatrzymywany przy przejściach zawodnika do strzelania kolejnych linii. Za trafioną uznaje się tylko taką figurkę, która w skutek trafienia spadła z belki. Figurka która została obrócona, a nawet przewrócona, lecz nie spadła, nie jest liczona jako trafienie. Za każdą zaliczoną jako trafienie figurkę zawodnik otrzymuje jeden punkt.

Do udziału w zawodach dopuszcza się wszystkie wiatrówki, bez ograniczeń w budowie, w kalibrze 4,5mm, wystrzeliwujące śrut z energią nie wyższą niż 17J. Dozwolone są wszelkie celowniki optyczne w tym lunety i celowniki kolimatorowe oraz przeziernikowe. Zabronione są jednak celowniki laserowe. Dopuszcza się również możliwość regulacji celowników w trakcie prowadzenia konkurencji (czas nie jest zatrzymywany).